Kartanesi ile Ben

Konuk Çocuk Yazar: Eda Çanakçı

Sabah erkenden uyandım. Penceremden dışarı baktığımda bir kedi gördüm. Hemen dışarı çıktım. Baktım ki su istiyormuş. Ufak kedicik miyavladı. Ben de gökyüzüne baktım. Birde ne göreyim! Yağmur bulutları toplanmış. Ufak kediciği de alıp eve koştum. Anneme ‘Ufak kediye bir su kabı, bir de mama kabı verir misin?’ dedim. Annem de ‘Tamam kızım.’ dedi.

Yağmur dinince annemle birlikte kedi maması almaya gittik. Eve geldiğimizde ufak kedicik kapının önünde bekliyordu. Biz de hemen aç olduğunu anladık. Mama poşetini açıp kedinin mama kabına döktük.

O mamasını yerken ismini düşündük. Ben tam ‘Kartanesi’ olsun diyecekken, annem hemen aklımı okuyup lafı ağzımdan aldı ve ‘Kartanesi olsun.’ dedi. Ben de ‘Olur anneciğim’ dedim.

Bir baktım ki Kartanesi uyuya kalmış. Ben de onu alıp odamdaki yatağıma koydum. O uyurken oyun oynadım. Kartanesi uyanınca birlikte oyuna devam ettik. Annem yemeği hazırlayınca yemeğe gittim. Yemek bitince Kartanesi, annem ve ben film izledik. Filmden sonra Kartanesi ve ben uyumaya gittik, Kartanesi benim yanımda yattı.

Sabah olunca hep birlikte kahvaltı yaptık. Sonra Kartanesi’ne yatak almaya gittik.

Annem ‘Kartanesi’ne bir de oyuncak alalım mı?’ diye sordu.

Ben de ‘Çok iyi bir fikir.’ dedim.

Eve gelince Kartanesi kapının önünde bekliyordu. Biz de oyuncaklarını ve yatağını yerlerine yerleştirdik. Sonra Kartanesi geldi. Onları görünce miyavlamayı kesmedi! Mutlu olduğunu düşünerek gülümsedik.

Biraz dinlendikten sonra annemle parka gittim. Eve geldiğimde annem bana güldü, ben de güldüm. Çünkü saçlarım çiçeğin yeni sulanmış haline benziyordu. Bu nedenle banyo yaptım. Sonra hep birlikte öğlen yemeği yedik. Yemeğim bitince anneme ‘Ellerine sağlık’ diyerek odama gittim. Odamda kitap okurken annem geldi.

Dedi ki; ‘Hayvanlara mama ve su verelim mi?’

Ben de ‘Nasıl yapacağız?’ diye sordum.

Annem ‘Kapımızın önüne bir kaba su, bir kaba mama koyacağız.’ dedi.

‘Ne zaman yapacağız?’ dedim.

Annem ‘Yarın başlayacağız.’ dedi.

‘Olur.’ dedim

Ertesi sabah hemen işe koyulduk. Eve geldiğimizde çok yorulmuştum. Doğruca odama gittim. Kartanesi arkamdan geldi. Yarım saat sonra annem beni uyandırmaya geldi. Sonrasında akşam yemeği yedik. Tam kalkıyorken Kartanesi yanıma gelmiş, sevgi dolu gözlerle bakıyordu. Ben de beni sevdiğini düşündüm.

Dedim ki ‘ben de seni çok seviyorum!’

Ben Kartanesi’ni çok seviyorum !

Yazan: Eda Çanakçı

Resimleyen: Eda Çanakçı

Eda Çanakçı hakkında;

Bursa’da yaşıyor. Uğur Okulları 2. sınıf öğrencisi.