Cevizli Helva

Hiçbir zaman palyaçolardan haz etmezdim. Ta ki sirk olayına kadar…

O gün arkadaşlarımla bir iddiaya girmiştik. Öğretmenimiz bize deneme sınavı yapmıştı, onu kontrol ederken iddiaya girme fikri aklımıza geldi. Eğer benim yanlışım ikiden fazla çıkarsa ben onların istediğini yapacaktım. Ve korktuğum başıma geldi. Üç yanlışım vardı ve arkadaşlarım bana yarın parka gelmemi söylediler.

Ertesi gün dediklerini yaparak parka gittim. Beni bir sirke götürdüler. O an aklımdan şu geçti; ‘’Keşke anneme evden çıkarken helvam cevizli olsun deseydim’’. Beni palyaçolardan korktuğumu bile bile sirke getirmişlerdi. Koltuğa oturduk ve gösteri başladı. Fakat bu ‘gösteri’ benim için kabustu. Bitmeye yakın lavaboya gitmem gerekti. Palyaço resimlerinin arasından geçerek tuvalete gittim. Çıktığımda ise ışıklar kapalıydı ve kimse yoktu. Sirkte onca palyaço kostümünün arasında tek başıma kalmıştım. Bir sürü palyaço kostümü bana doğru bakıyordu. Çok korkunç bir manzaraydı. On dakika boyunca yere çöküp palyaçolara bakmamaya çalıştım fakat her yerdeydiler. Çömelip durmanın faydası olmadığını anlayınca ayağa kalktım. Palyaçolara sizden korkmuyorum der gibi bir bakış attım. Daha sonra (bunu yapacağım aklımın ucundan bile geçmezdi) palyaço kostümlerinden birini giydim ve aynaya baktım. Kendimi tutamayıp kahkahalara boğuldum. Çok komik gözüküyordum. O sırada palyaçolara olan korkumun geçtiğini fark ettim. Sonra sirkte çılgınca şeyler yaptım. Bir şarkı açıp dans ettim. Eh sonuçta üç günlük dünya yani, eğlenmek gerek. Daha sonra gözümü açtığımda sabahtı. Orada uyuya kalmıştım. Sabah sirk açılınca sirk sahibine burada çalışmak istediğimi söyledim. O da kabul etti. Şu an da çocukları eğlendiren bir palyaçoyum.

-Rana Pekince 11 yaşında